O muzyce:
Album ten stanowi twórcze rozwinięcie znakomitego "Tubular Bells" i czerpie z niego sporo pomysłów. Rozmach jest jednak nieporównywalnie większy, jest to płyta, która po prostu atakuje słuchacza. Znajduje się tu więcej wątków niż w przypadku pierwowzoru i trzeba przyznać, że posklejane są po mistrzowsku.

O dźwięku:
W porównaniu do pierwowzoru to naprawdę gra - jest to po prostu dobrze zrealizowany album. Przysłuchując się jednak wnikliwie nie da się ukryć, że zdarza się gdzieniegdzie bałagan. Najgorzej prezentuje się - niestety - najważniejszy na płycie utwór "The Bell", gdzie przy ogromnym natłoku dźwięków zupełnie gubi się równowaga tonalna. Im wyższa klasa sprzętu, tym bardziej jest to słyszalne. Nie wydaje się, by było to celowe zamierzenie. Po prostu nie wszystko wyszło tak, jak trzeba. Gdyby materiał był jeszcze lepiej dopracowany, można by album ocenić - od strony dźwiękowej - jako rewelacyjny. Bardzo pożądany jest odsłuch na sprzęcie potrafiącym zaprezentować szczegółowo górne rejestry, bowiem dzieje się tam dużo dobrego.