Pielgrzym

 

sł. Cyprian Kamil Norwid

muz. Czesław Niemen

Śpiewa Krzysztof Zalewski

 

 

 

Nad stanami jest i stanów-stan.

Jako wieża nad płaskie domy

Stercząca, w chmury…

 

Wy myślicie, że i ja nie Pan,

Dlatego że dom mój ruchomy

Z wielbłądziej skóry… 

 

Przecież ja — aż w nieba łonie trwam,

Gdy ono duszę mą porywa,

Jak piramidę! 

 

Przecież i ja — ziemi tyle mam,

Ile jej stopa ma pokrywa,

Dopokąd idę!… 

 

***

Krzysztof Zalewski - już nie taki młody, ale zdolny muzyk, multiinstrumentalista, wokalista stale się rozwijający i kształcący swój głos (i słuch pewnie też) pod okiem jakiejś diwy operowej z Włoch. Twierdzi, że dzisiaj utwory na tej płycie zaśpiewałby inaczej, lepiej. Już boję się myśleć jakby to zabrzmiało, skoro brzmi to bardzo dobrze. W chórkach mamy tutaj siostry Przybysz: Natalia i Paulina. Początkowo denerwowały mnie te ich ciągłe skrzeczące "zaśpiewy", ale z czasem doceniłem ich wkład w tę muzykę.

Czesław Niemen sięgał po "NAJWIĘKSZYCH". Kiedyś Wojciech Młynarski podszedł do Niemena i powiedział mu na ucho. "Panie Czesławie, gdyby Pan napisał muzykę do naszego Norwida, to byłoby naprawdę coś". I tak oto powstał "Bema Pamięci Żałobny Rapsod", którego na tej płycie nie ma, ale może i dobrze, bo to już jest bardzo duży kaliber i jak to mawiała w latach 90-tych moja "matematyca" z LO we Wrocławiu "Nie całkujcie pól prostokąta, koła, trójkąta i trapezów. Nie strzelajcie do wróbla z armaty". I miała rację. Nie chodzi mi o to, że Zalewski jest tutaj jakimś wróblem czy innym "Szpakiem", ale dobrze wiedział, że jest wiele innych utworów Niemena, po które można sięgnąć.

Jednym z nich jest "Pielgrzym". Tekst dość krótki. Niełatwy. Głęboki. Norwid zmarł jako biedak, wręcz kloszard. Twierdził, że nie majątki, pałace, hektary ziemi i lasów świadczą o potędze czy wartości człowieka. O potędze człowieka świadczy chęć ciągłego parcia naprzód, nie poddawanie się, wstawania gdy upadnie, ciągłe stawianie stopy do przodu. Ja to tak interpretuję.

Dźwiękowo jest dość nowocześnie. Bardzo duża ilość mocnego przygniatającego basu. Dobrze się tego słucha. Jest pewnego rodzaju motoryka w rytmie, drajw.

Wg mnie Krzysztof Zalewski daleko zajdzie w Historii Polskiej Muzyki Rozrywkowej. Pamiętam go jakieś 20-23 lata temu jako nastolatka w czarnej ramonesce i długich włosach. Bodajże w programie "Idol". Podobał mi się, bo namiętnie - tak jak ja - słuchał Iron Maiden. Chwalił się, że potrafi zagrać na gitarze elektrycznej 13 dźwięków na sekundę. Robiło to wrażenia. Miał wtedy białego/kremowego Fendera Staratocastera a'la Y.J. Malmsteen. Łączyło nas sporo.

Wracając do płyty. Ciekawe podejście do twórczości Niemena. Było wielu wokalistów mierzących się z Twórczością Mistrza Niemena. Stanisław Soyka, Janusz Radek, Krzysztof Cugowski, Michał Szpak. Zalewski jest w czołówce tych, którzy wiedzą, o co Niemenowi chodziło.

 

***

 

Na koniec wycinek z wywiadu z Niemenem -  Dziwny i piękny świat Czesława Niemena – rozmowa z okazji 40-lecia na scenie (s&v2002)

 

- Ktoś ze znajomych po Pana koncercie zastanawiał się, czemu Niemen taki zgorzkniały, przecież – mając za sobą 40 lat kariery - powinien się czuć spełniony, szczęśliwy, zadowolony…

-To zadziwiające, że ludzie na podstawie nazywania przeze mnie gorzkich rzeczy po imieniu, przypisują mi zgorzknienie. Czyżby chcieli, żebym kadził i mizdrzył się idiotycznie do bezkrytycznych marzycieli, pięknoduchów? Nie jestem zgorzkniały, ponieważ nie należę do życiowych nieudaczników. A że sukcesy mnie nie upiły, to raczej dowód samokrytycyzmu.