Ortografia.

[Bezlitosna Niusia]

Jej - być, lub - przepadło - niepotrzebne "zawracanie głowy"?

Komu dziś potrzebna i czy ważna?

Czy już żyjemy w sytuacji, iż Panabralczykowe "laska" i "łaska", to to samo i domyślimy się z kontekstu?

 

Według mnie - stracić/ zatracić ortografię języka polskiego - naszego języka, naszej mowy, sposobu pisania, wyrażania (ściśle i dokładnie) naszych myśli - to... jest bardzo smutne...:(

Choć ostatnio - zdarza się to coraz częściej i nawet wśród tak zwanych "elit".

Te - przemilczmy, bo niewarte czasami wspomnienia.

Pogadamy o naszych problemach z językiem polskim?

[Keef'98]

Czy już żyjemy w sytuacji, iż Panabralczykowe "laska" i "łaska", to to samo i domyślimy się z kontekstu?

Takie błędy wynikają z niechlujnego pisania lub braku polskich znaków.

Uważam, że zasady powinny być uproszczone, bo odnoszę wrażenie, że zasada, od której są same wyjątki nie jest zasadą. Czy są wyjątki w dodawaniu, potęgowaniu etc.? Nie. Bo one podlegają faktycznym zasadą, a nie urojonym teorią.

"rz" czy "ż" kiedyś różniły się fonetycznie, ale teraz to jeden pies.

A pisownia z "nie" to skończony idiotyzm.

 

Jestem dyslektykiem. W klasach 1-3 miałam wyraźne problemy z poprawnym pisaniem, choć i tak znałam osoby bez dysortografii, które robiły gorsze błędy. Wiecie przez co najbardziej mi się poprawiła ortografia? Nie przez głupie zajęcia. Nie przez głupie ćwiczenia. Lecz przez...

Czytanie. Po prostu zaczęłam często czytać. Dla przyjemności, po paru latach zorientowałam się, że z osoby piszącej kiepsko zaczęłam pisać całkiem nieźle. Chodzi mi o ortografię.

Raz napisałam genialne jak na tamten wiek wypracowanie, ale ocena spadła kosmicznie, dlatego, że jedno słowo najpierw napisałam dobrze, a parę linijek po tym z błędem. Komiczne, nie?

 

Choć ostatnio - zdarza się to coraz częściej i nawet wśród tak zwanych "elit".

Gdyby "elity" robiły tylko błędy ortograficzne. Oni mówią "dwutysięczny dwunasty", "poszłem" etc. Albo, że coś jest ciężkie, ciężki to do jasnej cholery jest wór z pyrami! A nie wykład czy zadanie, one są trudne. A u niektórych interpunkcja jest śmiechu warta. U mnie też, ale młodzież się uczy :-D

[Gość stary bej]

Mnie osobiście rażą błędy ortograficzne, składniowe, interpunkcyjne ect. i staram się jak mogę, aby ich nie popełniać.

Ale "na rzeczy" jest chyba w czasie teraźniejszym ważniejsze to, czy się potrafimy miedzy sobą porozumieć.

[SzuB]

Nie wiem, czy pogadamy, bo ortograficzni i interpunkcyjni analfabeci zakładają codziennie po kilka wątków i tylko w nich dyskutują. Czy zechcą się odnieść do tego, że są językowymi idiotami? :-)

[Less]

Albo, że coś jest ciężkie, ziężki to do jasnej cholery jest wór z pyrami! A nie wykład, zadanie, one są trudne.

Nie ograniczajmy sobie bogactwa środków wyrazu. Zadania, studia i wykłady jak najbardziej mogą być również ciężkie - do rozwiązania, zrozumienia, skończenia itd. Oprócz tego, że są trudne.

 

Bo one podlegają faktycznym zasadą, a nie urojonym teorią.

Na "zasadom i teoriom" pewnie znalazłaby się jakaś reguła dosyć bezwyjątkowa.

[Keef'98]

To akurat było zamierzone ;-) Aby pokazać, że wypowiedź pozostaje zrozumiała :-P

 

Nie ograniczajmy sobie bogactwa środków wyrazu. Zadania, studia i wykłady jak najbardziej mogą być również ciężkie - do rozwiązania, zrozumienia, skończenia itd. Oprócz tego, że są trudne.

Jeszcze parę lat temu, kiedy jakiś dziennikarz przeprowadzał wywiad ze sportowcem – podkreśla językoznawca – mówił raczej o „trudnym, niełatwym meczu” albo „o nie najlepszej, trudnej sytuacjidrużyny”. Piłkarz kiwał zwykle głową i odpowiadał: „Tak, mecz był ciężki, a nasza sytuacja zrobiła się niezwykle ciężka”. W tej chwili już nie tylko sportowcy, ale i sami redaktorzy do zwariowania powtarzają: „Mecz jest ciężki”; „Sytuacja zrobiła się ciężka”. Mało tego. Moi magistranci, a nawet doktoranci zaczynają mówić i pisać o „ciężkim problemie badawczym”, nie wyczuwając, że w znaczeniu ‘trudny, skomplikowany, niełatwy, nieprosty’ przymiotnik „ciężki” razi swoją zbyt daleko idącą potocznością.

Zgadnijcie kto to powiedział?

Bingo! Miodek.

Pan Profesor ma bardzo ciekawe wypowiedzi i wykłady. Raz na jednym byłam - bomba.

[Less]

Aha...

 

Jak to któryś pancerny mówił? Jedzie mi tu czołg?

[DeeS]

Oj, dostałoby się Kazikowi-t, gdyby założył ten temat.

[fox733]

Za to dostanie się tobie trolu. Włazisz w buciorach i ze swoim infantylnym "humorem" w każdy wątek choć nie masz nic do powiedzenia,

Wracaj do lana na Audiochobby.

[palton]

Podobnie jak Włodek "staram się jak mogę". Głównie skupiam się na sensie treści, forma powinna być strawna. Jednego zaboli błąd, innego nieeleganckie sformułowanie.

 

Pomyślcie, jak różni się nasz język, od tego z przed kilku/kilkunastu wieków. Nie może być więc mowy, o ściśle rygorystycznym trzymaniu się zasad. Jeśli by tak było, stalibyśmy w miejscu. Słowa się przekształcają, zmieniają sens. Nie ma w tym nic złego. Osobiście uważam, że język powinien być prostszy.