Na początek musze wyjaśnić… „wytłumaczy się” skąd u mnie nie audiofilski wyklęty przez „znawców” Technics?
W latach osiemdziesiątych byłem nastolatkiem, królowały różne, Unitry jeśli już były dostępne. Technics to był taki „absolutny Hi End” oglądany w katalogach z czcią najwyższą. Teraz te stare klocki nawet topowe modele można na allegro kupić często za kilkaset złotych.
Postanowiłem, że skompletuje sobie taki właśnie zestawik z drugiej połowy lat osiemdziesiątych. Do sypialni oczywiście w półce wstydliwie schowany, żeby nie ranił w salonie oczu i uszu wtajemniczonych audiofili kolorowymi diodami, bogactwem funkcji i „tragicznym dźwiękiem”! To pierwszy element, który postanowiłem opisać. W kolejce jeszcze czeka SU-V85A, RS-B905 i SL-P990!
Miałem sporo różnych tunerów Marantza, Denona, Kenwooda i Technicsa oczywiście. Choć muszę podkreślić, że raczej ze średniej lub niskiej pułki, ostatnim był ST-GT550 Technicsa. Wyrobiły we mnie przekonanie, że tuner fm to taki grajek… gra, buczy i tyle.
Potem miałem okazje posłuchać tuner hi end Tandberga, taki za 8tys zł. Zweryfikował moje zdanie o tunerze, jako źródle dźwięku wysokiej klasy!
Tyle słowem wstępu… jaki jest, Technics ST-G70? Rewelacyjny! Pierwsze, co zwraca uwagę to przestrzeń i stereofonia. Poruszający się po scenie śpiewak operowy wyraźnie definiowany jest w przestrzeni, jakiej się znajduje, jej wielkości i odległości od słuchacza… dużej odległości. W miarę jego przemieszczania na scenie jest inaczej orientowany, zmieniają się pogłosy, odbicia! Głosy, dźwięki się przenikają nie tworząc zbitej masy a niosąc cały czas naturalny przekaz pełen aury. W dodatku wszystko to podane jest w sposób łagodny pozbawiony ostrości, jaka często pojawia się tanich urządzeniach mających poprawną przestrzeń i stereofonie. Barwy instrumentów dętych, blaszanych są bardzo naturalne, co często sprawia problem nawet nie tanim odtwarzaczom CD. Bas na symfonice, jazzie, różnego rodzaju muzyce akustycznej obfity i znakomity, na technołupankach też ma odpowiednią masę, ale tu dobry odtwarzacz CD ma lepszą dynamikę. Wokale szczególnie kobiece mają ładną naturalną i aksamitną barwę. Znakomicie brzmią na nim transmisje na żywo różnych koncertów. Szczególną frajdę sprawia słuchanie takich audycji na trójce! Polecam posłuchać dobrych realizacji muzyki poważnej na dwójce, właściwie skłaniają do przeproszenia się z magnetofonem kasetowym wysokiej klasy a pewnie jeszcze lepiej ze szpulowym. Można stworzyć niezłą kolekcję.
Żeby nie było tak różowo muszę dodać, że tuner pokazuje też złe realizację, źle zarchiwizowane(podane kompresji), przesterowane i dobite na koniec zabawą suwakami korektora przez prezenterów radiowych. Robi to jednak w sposób miłosierny dla naszych uszu, ale nie kłamie.
Podsumowując polecam wszystkim, audiofilom, którzy oczekują od tunera czegoś więcej niż tylko tła dźwiękowego przy robieniu porządków. Tuner daje duże poczucie realizmu, uczestniczenia w zjawisku muzycznym. Dzięki ciepłemu analogowemu brzmieniu nadaje się do wielogodzinnego słuchania (nawet na dobrych słuchawkach w nocy, gdy słychać wszystko bardzo wyraźnie) bez uczucia zmęczenia.
Nie miałem okazji porównać bezpośrednio z Tandbergiem, ale słuchając ST-G70 nie trudno usłyszeć podobny sposób prezentacji przestrzeni i stereofonii, chociaż kosztował tylko 450$!
.png.2fedbaeed142d9ffa7ad27f243687120.png){kind=logo}
