" Chopin , Chopin".

[wojciech iwaszczukiewicz]

Kończą się właśnie zdjęcia do najdroższego polskiego  filmu w historii ( ponad 60 mln pln ) pod tym właśnie tytułem . Premiera planowana na koniec 2025 r. Reżyseria M. Kwieciński , w roli głównej E. Kulm. Zapowiada się całkiem inny obraz naszego rodaka niż dotychczas. Gwarancją tego są twórcy ,których znamy z całkiem udanego " Filipa " w/g powieści L .Tyrmanda. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć ,że Chopin jak dotąd nie miał szczęścia do filmowców .Dotychczasowe jego biografie przedstawiają go stereotypowo, sztampowo, niczym z czytanek szkolnych . Jako słabowitego , biednego Frycka , wiecznie kaszlącego , nieszczęśliwie zakochanego , targanego problemami finansowymi , zasłuchanego w grę wiejskich grajków . A to obraz ( jak każdy stereotyp ) fałszywy. Ale tym razem nie chodzi o film . Może więc przy okazji warto podyskutować na naszym forum o postaci Chopina , o tym jak go widzimy obecnie . Jako człowieka , jako artystę , Europejczyka , mężczyznę , Polaka . Jak odbieramy jego muzykę , co ją charakteryzuje i co ja wyróżnia ? Na tle innych kompozytorów. Jaki jest jego wkład w muzykę europejską ? I jaki był wpływ na następców ? Na czym polegało jego nowatorstwo ? Nieskromnie muszę przyznać ,że przeczytałem wiele biografii Fryderyka , zwłaszcza tych współczesnych i mam zupełnie inny obraz jego osobowości niż ten stereotyp ( rodem z XIX wieku ) . Był on postacią bardzo ciekawą , nietuzinkową , wręcz fascynującą . W krótkim czasie po przybyciu do Paryża zdobył bardzo wysoką pozycję artystyczną ale także towarzyską i intelektualną ( nie tylko wśród emigracji polskiej czy Hotelu Lambert ). Obracał się wśród elity umysłowej Paryża ( czyli stolicy ówczesnego świata ) , elity finansowej , towarzyskiej . To o niego zabiegano zapraszając go na salony . Nie tylko jako muzyka ale i partnera  do rozmów. Był cenionym nauczycielem muzyki wśród arystokracji polskiej jak i francuskiej . I to on robił łaskę dając lekcje. Otrzymywał bardzo wysokie gaże , mieszkał w najlepszych mieszkaniach i dzielnicach . Miał własny powóz . Nie musiał więc grywać częstych koncertów  bo nie przepadał za tym . Jego ulubionym rodzajem występów były kameralne muzykowania w gronie przyjaciół . Obecnie byśmy powiedzieli jam session . Był dandysem, świetnie się ubierał . Miał spore powodzenie wśród kobiet ( z najwyższych sfer ) ale wolał wolne związki .Był oczytany i bardzo dobrze rysował. Był zaprzyjaźniony z największymi artystami epoki  ( muzycy , malarze, pisarze ). Przy jego łożu śmierci czuwały najbardziej znane arystokratki polskie i francuskie.  Był także obdarzony poczuciem humoru .Mam nadzieję ,że takiego Chopina zobaczymy w tym filmie.  Tak więc zapraszam do dyskusji o Chopinie i jego dziele.

[turandy]

Dziękuję za informację, nawet nie wiedziałem, że ma powstać taki film.

[wojciech iwaszczukiewicz]

To może jeszcze parę słów jak odbierali Chopina i jego muzykę współcześni. We wspomnieniach przewija się uwaga,że na koncertach grał cicho. Ówczesne fortepiany w ogóle były ciche ( pod tym względem nie ma porównania z obecnymi ) .Jak wiadomo komponował głównie utwory fortepianowe ale wszyscy namawiali go na operę, na pisanie oper. Bezskutecznie. To końca pozostał wierny temu instrumentowi a jego muzyka ściśle wiąże się z fortepianem . Oprócz niezwykłej inwencji melodycznej utwory Chopina cechowały się nowatorstwem formalnym. Pod tym względem wybiegał w przyszłość a czerpali z niego m.in. Wagner , Debussy , Skriabin, Rachmaninow, Szymanowski . Z dawnych kompozytorów szczególnie cenił Bacha, Haendla, Mozarta. A z ciekawostek podobno do końca życia kiepsko mówił po francusku . Nie przejmował się konwenansami i żył w wolnym związku z G. Sand co w tamtych czasach nie było takie oczywiste. Miał silną osobowość i własne zdanie.

[mgrkleszcz]

Prawdopodobnie tak było jak piszesz powyżej. A czy jakąś biografię godną uwagi możesz polecić?

[broniasz]

Na Maxie świetny dokument o konkursie.Pianoforte.

[marek-1969]

Mam mały udział w tej produkcji . Kilka epizodów i backupów.

[wojciech iwaszczukiewicz]

Film Pianoforte znakomity, pisałem o nim na forum .

Co do biografii to ostatnia jaką czytałem to " Tajemnice Chopina " E. Solińskiej . Wcześniejsze to biografie A. Zamoyskiego, T. Zielińskiego i M.Tomaszewskiego .

[dzarro]

Co ciekawe jednym z aktorów, który wcielił się w Chopina był … młody Hugh Grant (Improwizacja). Z tego co pamiętam był to całkiem niezły film - pokazujący ówczesną bohemę trochę jak XIX-wiecznych „Friendsów”. Nabrałem ochoty, żeby sobie odświeżyć ten film - ale nie ma go nigdzie na VOD. Nawet pirackie CDA bezradnie rozkłada ręce.

[soundchaser]

Eryk Kulm w roli tytułowej. Bardzo lubię tego aktora i nawet podobny do Chopina.

[mgrkleszcz]

Nikt, wg. mnie, nie pasuje bardziej do zagrania Chopina ja Eryk Kulm właśnie.

W dniu 19.12.2024 o 16:37, wojciech iwaszczukiewicz napisał:

ostatnia jaką czytałem to " Tajemnice Chopina " E. Solińskiej

Książka zamówiona.

[wojciech iwaszczukiewicz]

Trochę atletycznie zbudowany . Ale podobno się odchudził .

[soundchaser]

Musiał się przygotować do innej roli (Bokser).

[wojciech iwaszczukiewicz]

Jeszcze coś o wyglądzie Chopina. Mamy obraz przyjaciela E. Delacroix ( fragment portretu Chopina i Sand ) z 1838r. oraz dwa dagerotypy ( pierwowzór fotografii znany od 1820 r.). Jeden z 1847r,

[Bezlitosna Niusia]

W dniu 20.12.2024 o 11:20, soundchaser napisał:

Eryk Kulm w roli tytułowej. Bardzo lubię tego aktora i nawet podobny do Chopina.

Jeszcze tylko trzeba przekonać pana aktora do roli George Sand.

 

Bo takiej szpetnej baby, to świat nie widział...

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 23 Grudnia 2024 przez Bezlitosna Niusia
Estetyka.

[soundchaser]

3 godziny temu, Bezlitosna Niusia napisał:

Bo takiej szpetnej baby, to świat nie widział...

Widziałem szpetniejszą. 😉

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Bezlitosna Niusia]

W dniu 20.12.2024 o 11:20, soundchaser napisał:

Eryk Kulm w roli tytułowej. Bardzo lubię tego aktora i nawet podobny do Chopina.

Wiem.

Konopnicka i Dulębianka.

😀

12 minut temu, soundchaser napisał:

Widziałem szpetniejszą. 😉

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

.no 🤪

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[kangie]

Anne Ramsey z "The Goonies". Straszyła za dzieciaka.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

P.S. Odrobinę podobna do Jeremiego Clarksona.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[baltfan]

 

[Piotr]

Świetny temat który można położyć. O Schubercie powstał w drugiej połowie lat osiemdziesiątych "Nokturn" produkcji austriackiej, z udziałem Olbrychskiego (Schobert) i Pszoniaka (Kajetan). Wyjątkowo udany pod względem próby dotarcia do właściwości Schuberta.

Beethoven trafił na Agnieszkę Holland, jej "Kopia mistrza" wyszła bardzo dobrze, do tej pory o nim nic lepszego nie powstało.

Może nowy Chopin dołączy do tego klubu?

Chopin był z jednej strony romantyczny, z drugiej szedł w zupełnie inną stronę. Przed wszystkim grał bardzo swobodnie konwencją, bawił się konstrukcją i właściwie w pełni doceniony w epoce był przede wszystkim przez zawodowców. Dla mniej wprawionych jego muzyka owszem, o ile była konwencją salonowa to brzmieniem, tonalnością szedł w ówczesną awangardę. W Warszawie grano Kątskiego i Bądarzewską, Chopin stał się popularniejszy w końcu XIX wieku. Temat jak morze.

[Piotr]

To pozwolę sobie siebie zacytować

Stoi sobie statua w Warszawie… nie, w Nowym Jorku. Wolność Opromieniająca Świat. Oddajcie mi swoje zmęczenie, biedę. Dajcie mi swoje odrzucenie które przynieśliście z niegościnnych brzegów a ja dam wam odetchnąć wolnością.

Fryderyk Chopin miał problem z oddychaniem przez całe życie. Ciężkie dni miast opalanych węglem jesienną porą jak dzisiaj, wilgoć i sadza wciskające się w jego zmęczone płuca. Wolność swoją odnalazł w formach muzycznych gdzie stworzył nowy świat, przestrzenie, kształtowanie brzmienia. Tak inne niż muzyka którą słyszał w Wiedniu podczas swej podróży zakończonej w Paryżu. Preludia przez które przelewają się kolory i odcienie, podatne na najmniejsze zmiany frazowania, jak jego nierówny oddech.

Zamienił swój oddech na oddech fortepianu, mechanikę Pleyela gdzie dolne rejestry tak cudownie wzmacniają wydźwięk górnych. Te barwy, złote i pomarańczowe, czerwienie wspomagane niższym rezonansem spod lewej ręki. Pleyel skrzy się alikwotami jak obrazy Poussina, w tradycji niecodzienne, w tematach standardowe a powodujące tyle pytań bez odpowiedzi. Relacje między postaciami, znaczenie zmian w klasycznej formie, zmaganie się konturu i aksamitnych barw Poussina kontra plamy u Rubensa. Pytania w detalach, słowach, et in arcadia ego.

"Fortepian Chopina”, przecież te słowa stały się symbolem. Grający pod Szpilmanem podczas bombardowań Warszawy, płonące fortepiany podczas wojny. Stojące na nabrzeżach i niszczące się podczas wywózek na Wschód.

Obraz ballady nr 1 op 23 z równolatka fortepianu Chopina na wydawnictwie Alpha. Oddech fortepianu, jego dawnej mechaniki z palców holenderskich, ta barwa niższych rejestrów, tak inna od współczesnej. Niby matowa a ciepła, nie ostra a jak ciemne plany podkładu pod przetwarzany przez prawą rękę temat. I oddech i operowanie pedałem, wysokie tworzące ciągły obraz, operowanie mikrymi zmianami dzięki mechanizmowi. To nie jest granie na wielkie sale, to osobista rozmowa Chopina z nami, poprzez formę, ekspresję wykonawcy, pamięć, symbole. Oddech mukowiscydozy na fortepianie, wyzwalanie się poprzez muzykę, podróże do nowych światów formy, dotąd nieobecnych.

Tyle nowych rzeczy od niego otrzymaliśmy. Odbieranych w naszej i innych kulturach, poruszających konfucjanistów i chrześcijan, niewierzących i buddystów. Kolejne nowe światy pod palcami wykonawców. Samson Francois i jego prezentacja struktur chopinowskich jak wino. Józef Hofmann i gra absolutna, dynamicznie poruszająca zapisem a dobrze się go trzymająca przez potoki ekspresji wybitnej techniki pianistycznej oraz wyobraźni.

Chopin dał nam cały świat.
Dzisiaj rocznica jego śmierci. Najlepsze jest to że nie jest martwy. Wciąż wybrzmiewa, wciąż porusza się pośród nas. Jego oddech nas otacza poprzez płynące dźwięki. Odetchnijcie dobrze. Na świecie jest Chopin, dostępny dla każdego.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[daru0105]

 

 

[paww]

Muzyka Chopina to taka klasyka klasyk. Pamiętam jak byłem w Kórniku i stał w muzeum niewielki fortepian salonowy i zapytałem Panią z muzeum o ten instrument, błędnie myśląc na początku że to klawesyn, Pani do mnie powiedziała z takim oburzeniem "No wie Pan co, na tym fortepianie grał sam Fryderyk Chopin". Poczułem się jak prostak co nie wyczuł sytuacji 🙂

 

[wojciech iwaszczukiewicz]

Ulubionym fortepianem Chopina był Pleyel .

[yayacek]

7 godzin temu, wojciech iwaszczukiewicz napisał:

Ulubionym fortepianem Chopina był Pleyel .

Czy ulubionym to trudno powiedzieć, ale na pewno Pleyel był mocno związany z twórczością i promowaniem Chopina.
To Pleyel był właścicielem sali koncertowej w Paryżu gdzie odbywały się premierowe wykonania dzieł Chopina a w sali tej stał właśnie fortepian Pleyela - bo przecież nie od konkurencji.
Pleyel udostępniał fortepiany Chopinowi, więc niejako był jego sponsorem albo jak to się dziś mówi Chopin był ambasadorem marki Pleyel.
Czy to lubienie czy relacja biznesowa to już pozostawiam do samodzielnego rozważenia.

[wojciech iwaszczukiewicz]

Tak , to prawda. Ale nie zapominajmy ,że był jeszcze Erard . W tamtych czasach bardzo ceniony .

[paww]

W Kórniku jest fortepian wiedeński firmy Brodmana, na którym jak twierdzą muzealnicy grał właśnie Chopin. Myślę, że trzeba uwzględnić ówczesne realia ekonomiczne, podejrzewam że fortepian w tamtych czasach to kosztował majątek i tylko bardzo bardzo majętne osoby mogły pozwolić sobie na zakup takiego instrumentu. Większość ludzi to wzdychała tylko na samą myśl, że mogłaby usłyszeć kogoś grającego na fortepianie. Ludzie w tamtych czasach zastanawiali się czy będą jeść następnego dnia, brzmi to bardzo brutalnie, a trzeba te realia ekonomiczne mieć na uwadze, bo dzisiaj łatwo o tym zapominamy. Co nie zmienia faktu, że Chopin to wielka sztuka jest 🙂 

Edytowane 5 Kwietnia przez paww

[wojciech iwaszczukiewicz]

Nie pamiętam gdzie to czytałem ale w XIX wiecznej Warszawie było kilka tysięcy fortepianów . To zaskakuje bo tak jak piszesz niewielu było na nie stać .  Ale z drugiej strony w każdym kulturalnym domu był fortepian lub przynajmniej pianino . Domowe muzykowanie było w domach klasy średniej czy wyższej powszechne. W ówczesnej Warszawie było kilkadziesiąt wytwórni fortepianów . Znaczna część produkcji była na rynek rosyjski .

Edytowane 5 Kwietnia przez wojciech iwaszczukiewicz

[wojciech iwaszczukiewicz]

A co do Camill'a Pley'ela to Chopin go znał i przyjaźnił się z nim .

[paww]

10 godzin temu, wojciech iwaszczukiewicz napisał:

Nie pamiętam gdzie to czytałem ale w XIX wiecznej Warszawie było kilka tysięcy fortepianów . To zaskakuje bo tak jak piszesz niewielu było na nie stać .  Ale z drugiej strony w każdym kulturalnym domu był fortepian lub przynajmniej pianino . Domowe muzykowanie było w domach klasy średniej czy wyższej powszechne. W ówczesnej Warszawie było kilkadziesiąt wytwórni fortepianów . Znaczna część produkcji była na rynek rosyjski .

Może masz rację, ale chyba popularniejsze było jednak pianino. Nie zmienia to faktu, że w tamtych czasach były ogromne rozwarstwienia, bardziej mi o to chodziło w kontekście sztuki wyższej, która dzisiaj jest dostępna dla każdego i w każdej chwili. Inna sprawa czy ludzie chcą z dzisiejszych możliwości korzystać.

[EmilioE]

Każdy dom aspirujący do klasy średniej musiał posiadać fortepian/pianino. Dzieci musiały uczyć się grać z nut, poznawać muzykę klasyczną. Dodatkowo obowiązek znajomości historii oraz atencja dla książek była czymś kultywowanym. Obecnie wymierają ostatnie pokolenia tamtych czasów. Oczywiście pewnie ponad połowę tych aspirujących przerastało to intelektualnie, ale kierunek był jasno wskazany: klasy wyższe wyróżnia wyrafinowanie intelektualne. 

Obecnie etos intelektualisty został zdegenerowany. Powszechność bylejakości, równania w dół, promocja miernoty, głupoty, trwale odmieniła i spłyciła sposób myślenia. Niestety, ale wychowanie w duchu "old money" w Polsce umarło po II Wojnie Światowej, wraz z wybiciem dawnych elit społecznych. Obecna degrengolada edukacji, wraz z upowszechnieniem głupoty (media społecznościowe) niestety skazuje nas na.... Fortepianów, skrzypiec, książek już nie uświadczymy w 95% polskich domów 😞