Fascynacje jazzowe

[soundchaser]

Jeszcze jeden fascynujący koncert zagrany w Hamburgu, również w 1972 roku w zacnym trio.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Poniżej 2 recenzje i wideo z tego koncertu:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[wojciech iwaszczukiewicz]

A tej płyty nie mam !

[Chicago]

Jarrett, Haden i Motian tylko w trio, bez Redmana, to cztery płyty: pierwsza, czyli 'Life Between the Exit Signs' z 1967, 'Somewhere Before' z 1968, 'The Mourning of a Star' z 1971 i 'Hamburg '72' jako ostatnia i jedyna produkcja ECM z tych czterech płytek.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[piorasz]

Z polskich nowości wydawniczych Janusz Muniak Quartet "Rembrances".

Album Rembrances zawiera odnalezione i zremiksowane fragmenty koncertu, który kwartet Janusza Muniaka zagrał w maju 2002 roku w niewielkim klubie Stodoła Pod Strzechą w Zbrosławicach koło Tarnowskich Gór."
Ponad dwugodzinny koncert był zagrany spontanicznie bez jakiejkolwiek próby.

Skład:
Wojciech Puszek - fortepian
Arkadiusz Smolik - perkusja
Piotr Kułakowski - kontrabas
Janusz Muniak - saksofon

Album zostal wydany przez Solition.

[Lech W]

W dniu 25.04.2022 o 20:42, soundchaser napisał:

Jeszcze jeden fascynujący koncert zagrany w Hamburgu, również w 1972 roku w zacnym trio.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Poniżej 2 recenzje i wideo z tego koncertu:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

Nie słuchałem ale ten skład nie mógł popełnić błędu. Na 100% płyta petarda.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mdavis]

Ołtarzyk - Miles Davis 🙂 cz. II

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[soundchaser]

Ładnie. Oko cieszy.

[mdavis]

10 minut temu, soundchaser napisał:

Ładnie. Oko cieszy.

Uszy też, włączając i słuchając muzykę z tych płyt 👌

[soundchaser]

Niewątpliwie też, ale te grzbiety tworzą miłą dla oka kompozycję. 😉
Znam to uczucie - stoisz przed tą swoją półką i jesteś dumny z bogatej kolekcji, a zwłaszcza z tego, że w każdej chwili możesz sięgnąć po dowolną płytę i rozkoszować się zarówno muzyką, jak i poligrafią.

[Gość 3monts]

Dzisiaj jest międzynarodowy dzień jazzu 🙂

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Międzynarodowy_Dzień_Jazzu

[piorasz]

Dzisiaj jest międzynarodowy dzień jazzu

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Dla mnie codziennie jest dzień z jazzem

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Dzisiaj dzień jazzu, a wczoraj były urodziny Duke Ellingtona. Duke jest figurą wielką, jedną z największych! Kilka płyt Orkiestry Ellingtona wypada mieć w kolekcji, tak samo zresztą jak i w mniejszych składach.

Happy Birthday Duke.

 

 

[mdavis]

W dniu 11.03.2022 o 21:18, mdavis napisał:

Zamówiłem poniższą pozycję. Mam nadzieję, że z jakością nagrań będzie dużo lepiej.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Płyta dostarczona. Odsłuchana. Powiem tak, brzmienie tego zestawu jest powalające. Tak muzyka brzmi normalne, a nie jak z mp3, jest odpowiedni poziom dynamiki oraz separacja poszczególnych instrumentów. 

Ten BOX 5 płytowy Chick Corea to porażka muzyczna pod względem brzmienia (Mastering) 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

 

"Świat jazzu zawsze tworzyły niezwykłe indywidualności: zawadiacy i święci, ludzie przeklęci i wspaniali. Jednakże tylko nieliczni charakteryzowali się osobowością o tak kontrastujących cechach jak Duke Ellington. Z jednej strony szalenie towarzyski - 'prawdziwe zwierzę stadne', jak określił go jeden z przyjaciół, z drugiej strony pełen rezerwy, do tego stopnia chroniący swoją prywatność, że właściwie mało kto znał go naprawdę. Czasami niesamowicie szczodry, kiedy indziej potrafił się wykłócać z muzykami o śmieszne sumy. Tak bezgranicznie wierny, że na swoje liście płac utrzymywał instrumentalistów, którzy okres przydatności dla orkiestry mieli jużdawno za sobą; jednocześnie potrafił dla własnych celów z wyrachowaniem manipulować otaczającymi go ludżmi. Kim w istocie był Duke Eliington, pozostało tajemnicą, która fascynowała nawet najbliżej związane z nim osoby"...

..."Wpływ Ellingtona na dwudziestowieczną muzykę jest ogromny, ale żeby zrozumieć dlaczego, trzeba się przyjrzeć z bliska nie tylko jego muzyce, ale jak najbardziej jego postaci".

'Duke Ellington napisał co najmniej 2 tysiące kompozycji. Jest to największy dorobek nagrań autorskich w historii jazzu. Wiele z jego utworów stało się standardami. Historia orkiestry Duke’a Ellingtona to, na dobrą sprawę, historia muzyki jazzowej. Style i techniki interpretacyjno-brzmieniowe, jakie wprowadzał Ellington, do dziś stanowią wybitne osiągnięcia muzyki orkiestralnej. To właśnie Duke Ellington po raz pierwszy w 1927 potraktował głos Annie Hall jak instrument. Kompozycją “Caravan” utorował drogę temu, co wiele lat później określać zaczęto jako afro-cuban jazz. Już w latach 20. stosował flatted fifht – charakterystyczny interwał bopu. Wprowadził także do big bandu saksofon barytonowy i kontrabas. Dzięki swojej elokwencji i charyzmie, Ellington jest uważany za tego, który podniósł jazz do rangi prawdziwej sztuki, na równi z innymi, bardziej tradycyjnymi, gatunkami muzycznymi'.

„Orkiestra Duke Ellingtona to skomplikowany splot różnorodnych, trudnych do rozszyfrowania psychicznych i muzycznych powikłań. Z pewnością grała ona muzykę Duke’a Ellingtona, ale była to zarazem muzyka każdego z członków orkiestry. Wiele utworów Ellingtona to prawdziwe dzieła kolektywu, któremu przewodził jednak Duke Ellington. Największym darem Duke’a Ellingtona była z pewnością owa dynamiczna wola, z jaką narzucał on swoje pomysły muzykom, wywołując w nich równocześnie wrażenie, jakby w gruncie rzeczy pomagał im tylko wyzwolić i rozwinąć ukryte w nich siły. Ten, trudny do wyrażenia stosunek między Ellingtonem a jego muzykami, sprawiał wrażenie, że wszystko, co napisał, napisał tylko dla siebie i swojej orkiestry, i że nikt inny nie potrafi tego tak zagrać” – napisał JEB.

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Najnowszy, trzypłytowy album Charlesa MIngusa i jego sekstetu ukazał się w sprzedaży w ostatni piątek. Jest to rejestracja koncertów Charlesa Mingusa u Ronnie Scott'a w Londynie z sierpnia 1972 roku. Pierwotnie planowano wydać te płyty już wtedy, ale w 1973 roku Columbia zrezygnowała z wydawania nagrań Mingusa (oprócz Milesa, podobny los spotkał wielu innych jazzmanów związanych z Columbią) i taśmy spoczęły w szufladzie na pięćdziesiąt lat.

Po pięćdziesięciu latach i w setną rocznicę urodzin Charlesa Mingusa, Resonance Records wydaje to wydarzenie na trzech CD lub trzech LP. Na scenie w 1972 roku, zaraz obok Mingusa pojawili się John Faddis, Charles McPherson, Bobby Jones, John Russell Foster i Roy Brooks. Skład jak widać lekko inny, ale w niczym nieprzeszkadzający i nieskrępowany, co słychać i jak najbardziej czuć, ponieważ chemia i energia jakie panowały w zespole podczas koncertów u Ronnie Scotta wręcz się gotują, płoną ogniem piekielnym i eksplodują.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mdavis]

Których płyt George Duke warto posłuchać ?

[mdavis]

Ołtarzyk - Miles Davis 🙂 cz. III (ostatnia) 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mdavis]

W dniu 3.05.2022 o 21:24, mdavis napisał:

Których płyt George Duke warto posłuchać ?

Ta płyta jest muzycznie bardzo dobra. Uwielbiam takie granie i brzmienie 🙂

[chick]

Na pewno Jeszcze  The Aura Will Prevail George Duka dla mnie jest  super, pachnie trochę Frankiem Zappą

[piorasz]

Dojrzewam chyba coraz bardziej...
Oj pamiętam jak kilka lat temu nie widziałem nic szczególnego na tej płycie. Oczywiście muzyka świetna bo tu nie ma przeproś ale nigdy nie pomyślałem, że za którymś razem będzie to dla mnie jedna z ważniejszych płyt. Dziś to dzieło śni mi się wręcz po nocach. Cudo. Ach ten skład... No i Julian Priester.... Uwielbiam go!

[mdavis]

Godzinę temu, chick napisał:

Na pewno Jeszcze  The Aura Will Prevail George Duka dla mnie jest  super, pachnie trochę Frankiem Zappą

Też ją przesłuchałem. Wczoraj zamówiłem Faces In Reflection 

[soundchaser]

Mwandishi - cała trylogia jest świetna. To dla mnie najlepszy okres twórczości Hancocka + Head Hunters.

Edytowane 7 Maja 2022 przez soundchaser

[mdavis]

44 minuty temu, soundchaser napisał:

Mwandishi - cała trylogia jest świetna. To dla mnie najlepszy okres twórczości Hancocka + Head Hunters.

Dokładnie 👍👌

[piorasz]

Mwandishi - cała trylogia jest świetna. To dla mnie najlepszy okres twórczości Hancocka + Head Hunters.

Oczywista sprawa.

[mdavis]

Godzinę temu, soundchaser napisał:

Mwandishi - cała trylogia jest świetna. To dla mnie najlepszy okres twórczości Hancocka + Head Hunters.

To wydanie jest warte polecenia 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[soundchaser]

Ciekawe wydawnictwo z bonusami, ale brakuje płyty Sextet.

[mdavis]

10 minut temu, soundchaser napisał:

Ciekawe wydawnictwo z bonusami, ale brakuje płyty Sextet.

Fajnie też wydane. Do tego bardzo dobry mastering 👌

[soundchaser]

Sextant oczywiście.
Przejęzyczyłem się. 😉

[iro III]

12 godzin temu, soundchaser napisał:

Mwandishi - cała trylogia jest świetna.

Doceniając oczywiście Mwandishi, (i ode mnie jeszcze V.S.O.P. ) dla mnie zawsze tą Naj pozostanie debiut Takin' Off. 

Dla początkującego w jazzie (wtedy ja) chyba dobrze jest trafić na takiego hit killera jak Watermelon Man, to niewątpliwie pomaga... bo tak po prawdzie to w tych początkach Survivors Suite Jarretta chyba jeszcze podświadomie/nieświadomie zaliczyłem/upchnąlem do szuflady "progrocka" (🤣) tyle że zagranego na ciut innych instrumentach ...

Edytowane 8 Maja 2022 przez iro III

[MCHammer2022]

W dniu 4.05.2022 o 15:56, mdavis napisał:

Ołtarzyk - Miles Davis 🙂

Ołtarzyk - Polish Jazz. 😉

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )