Nowości Jazzowe

[Gość Arek__45]

Déjà Vu 2010 Telarc Jazz....Duke George

[Magnepan]

Déjà Vu 2010 Telarc Jazz....Duke George

Deja Vu 2010 Heads Up

[onkiel]

witam co moglibyscie polecic spokojnego do posluchania wieczorem . czekam teraz na jopek z patem - upojenie ale ogolnie nie znam konkretnych wykonawcow. slucham czasem ella fitzgerald z louisem armstrongiem classic album, thursday diva follow me, diana krall . nie lubie nowoczesnego bo go nie rozumiem :-) ale spokojne sklady owszem.

poleccie cos. poslucham i kupie plyte .

[stefek]

witam co moglibyscie polecic spokojnego do posluchania wieczorem . czekam teraz na jopek z patem - upojenie ale ogolnie nie znam konkretnych wykonawcow. slucham czasem ella fitzgerald z louisem armstrongiem classic album, thursday diva follow me, diana krall . nie lubie nowoczesnego bo go nie rozumiem :-) ale spokojne sklady owszem.

poleccie cos. poslucham i kupie plyte .

Zbyt wiele by pisać,wieczorami i nocą najczęściej:

z Jopek "Bosa"

inny wokal:

Ella Fitzgerald "The Intimate Ella" "Speak Love" z Joe Passem i wszystkie inne z tym gitarzystą

Shirley Horn "Here's To Life" i więcej od tej pani

Mari Nakamoto "Little Girl Blue"

z Krall "All For You"

gitara:

Jesse van Ruller "In Pursuit"

Przemysław Strączek "Evans"

trąbka:

Markus Stockhausen "Close To You"

piano:

Tord Gustavsen "Changing Places"

Bobo Stenson "Cantando"

oud:

Anouar Brahem "Astrakan Cafe"

 

Tak mógłbym bez końca ;)

Edytowane 18 Czerwca 2013 przez stefek

[Thorogood]

Dokładnie.

Brahem (wszystko), Danielsson, Gustavsen, Diana Krall, Norah Jones, Nina Simone, bardziej popowo Melua, George Benson.

Może klasyk - "Koln Concert" Jarretta?

"Ballads" Coltrane'a

"Solo Monk" T. Monka

"On Impulse" Rollinsa

"Please send me somebody to love" Phineas Newborn Jr.

[4m]

Onkiel, lepiej mnie posłuchaj. Potrzebujesz na razie JEDEN dobry album i jest to:

 

Charlie Haden & Pat Metheny - Beyond the Missouri Sky

 

ps. ale się temat zofftematował, heh.

[piano]

Osobiście, często sięgam po te pozycje;

 

Dwoje muzyków, a ile piękna...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Z A.M.Jopek poleciłbym jeszcze;

 

 

[onkiel]

wow zasypaliscie mnie tytulami .dziekuje bardzo postaram sie posluchac i powiem co kupilem na razie ze 3 4 plytki a potem sukcesywnie bede powiekszal plytoteke :-)

[Chicago]

Robert Hurst - "Bob: A Palindrome"

 

Najnowszy, szósty w karierze lidera, krążek słynnego basisty i wieloletniego współpracownika głównych braci Marsalis, Tony Williamsa, Charlesa Lloyda... Diany Krall, Chrisa Botti. Płytka została wydana 12 marca bieżącego roku, chociaż nagrań dokonano w 2001 roku, czyli jakby nie liczyć dwanaście lat temu, tak że teoretycznie nie jest to żadna nowość. W praktyce jednak, jak najbardziej trzeba ją do takich zaliczyć, bo przecież dopiero teraz ujrzała światło dzienne. Materiał z nieokreślonych wydawniczych przyczyn przeleżał na półce dwanaście lat, niczym dobre wino ze Starego Świata... i taka jest muzyka na tej płycie, właśnie jak dobre wino, otwarte po latach, dokładnie w tym momencie, kiedy powinno być otwarte. W towarzystwie mistrzów, Bob Hurst nagrał naprawdę bardzo dobrą płytę, oscylującą oczywiście w klimatach tradycyjnych, jednak w klamrach super nowoczesnego mainstreamu. Płyta z każdej strony ciekawa, warta wysłuchania i jak najbardziej godna rekomendacji fanom dobrego rasowego jazzu, jazzu przez duże J. Chciałbym zwrócić uwagę na trzyczęściową Ellingtonowską suitę - Middle Passage Suite - która moim zdaniem jest reprezentacyjną częścią tego świetnego albumu. Wszystkiego można posłuchać na stronie internetowej artysty w przedstawionym linku:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Bob: A Palindrome - Robert Hurst

 

Robert Hurst - kontrabas; Branford Marsalis - saksofon tenorowy i sopranowy; Jeff "Tain" Watts - perkusja; Marcus Belgrave - trąbka i flugelhorn; Adam Rudolph - instrumenty perkusyjne; Bennie Maupin - flet altowy, klarnet basowy, saksofon tenorowy i sopranowy; Robert Glasper - fortepian, Rhodes.

 

Nagrań dokonano w nowojorskim studio: System Two Recordings, Brooklyn, NY / Inżynier nagrań: Mike Marciano

Mix - Bernie Kirsch

Mastering - Bob Power

Producent - Charles E. Moore

 

Całość kompozycji i aranżacji na płycie - Bob Hurst

 

Bebop Records, 2013

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Wkradły się dwa błędy: pierwszy to "Bebop" Records, który z rozpędu i fascynacji stylem jazzowym przekręciłem - powinno być Bebob Records... Następny błąd to informacja o wysłuchaniu całości na website Boba Hursta. Oczywiście nie calości tylko fragmentów nagrań... Przepraszam wszystkich za dezinformację i kłaniam się nisko, okazując skruchę i posypując łeb popiołem.

Edytowane 22 Czerwca 2013 przez MarkN

[globtroter1]

Coraz lepsza pianistka ...

Co powiedzieć o basiście? - To od dawna już ścisła czołówka i historia jazzu...

Kolejny ECM, i tym razem przez duże E.

HD jak znalazł na zbliżające się urodziny.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

posłuchac lepiej tu:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 22 Czerwca 2013 przez globtroter1

[Chicago]

Zamówiłem i czekam... Zdanie, że to coraz lepsza pianistka to chyba tak humorystycznie wklepałeś, bo raczej nie widzę dla niej konkurencji w klimatach, w których MC się obraca.

[marslo]

Oscar Peterson , on nie gra muzyki , on gra we mnie w srodku. Wydanie 24/96 z HD Tracks :

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) .Swietny re-mastering, brzmienie Bosendorfera po prostu zniewalające.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

>Marslo

 

Muzyka na płycie, którą zaprezentowałeś to nie Oscar Peterson, to komputer... ale brzmi hajendowo - to fakt!

[marslo]

A plyty cd to powstają w na piecyku gazowym?:) No chyba , ze jedyny i prawdziwy jazz jest z winyla , wtedy trudno o dyskusje. Mam kilka plyt na czarno, cd i w plikach ( chodzi mi o te same utwory), każdy z nosnikow brzmi nieco inaczej, jednak ja wybrałem pliki i staram się je "obudowac" sprzętowo, aby jak najlepiej brzmiały.

[wojciech iwaszczukiewicz]

marsio,MarkN

 

Mam tę płytę od dawna,poświęciłem jej nawet wątek traktując jako alternatywę dla masteringu starych nagrań wybitnych artystów.

Mark-gdybyś nie wiedział to podejrzewam,że nie odczułbyś,że to nagranie komputerowe.

[Chicago]

A plyty cd to powstają w na piecyku gazowym?:) No chyba , ze jedyny i prawdziwy jazz jest z winyla , wtedy trudno o dyskusje. Mam kilka plyt na czarno, cd i w plikach ( chodzi mi o te same utwory), każdy z nosnikow brzmi nieco inaczej, jednak ja wybrałem pliki i staram się je "obudowac" sprzętowo, aby jak najlepiej brzmiały.

 

Poczytaj o tym nagraniu... to zrozumiesz dlaczego napisałem, że to nie Oscar Peterson.

[Gość papageno]

Dla miłośników starego, dobrego jazzu. Niebawem dostępne będą takie pozycje:

[Chicago]

Mam już najnowszego Scofielda - "Uberjam Deux". Na płycie panuje różnorodność stylowa i dużo fankujących rytmów - podanych powiedziałbym, w rozrywkowych, lekkich i tanecznych klimatach z dużą ilością sampli... tak, przy tej płycie można potańczyć i kilka razy miałem wrażenie, jakbym był na dyskotece. Jest też blues, jest reagge, jest R&B, jest Afro, Techno i inne kombo ... jednak wszystko ugrzecznione i rozrywkowe. Nie jest to absolutnie mój Scofield i jazzowy klimat, który pamiętam z przed wielu lat z tygodniowego setu w Jazz Showcase i wielu innych koncertów, a także, a może i przede wszystkim, z moich ulubionych krążków, takich jak np. "Time on My Hands", "Quiet", "Meant To Be", "Groove Elation", "Hand Jive", "This Meets That", "A Go Go"... i jeszcze kilku innych. Jak dla mnie, to nie dla mnie... może oprócz afrobitowego klimatu "Snake Dance". Wróżę tej płycie popularność... w smooth jazzowych środowiskach.

 

John Scofield - gitara; Avi Brotnick - gitara i sample; Andy Hess - bas; Adam Deith - perkusja; Louis Cato - perkusja; Gość specjalny: John Medeski - organy, Wurlitzer i melotron.

 

Decca Records, 2013.

 

 

Tra ta ta ta... ta ta... ta

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Najnowsze wcielenie zespołu Matt Ulery's Loom - chicagowskiego basisty i kompozytora Matt'a Ulery - to kwintet z Rob'em Clearfield'em na fortepianie i akordeonie, Geof'em Bradfield'em na klarnecie basowym i klarnecie, Marquis'em Hill'em na trąbce, Jon'em Deitemyer'em na perkusji i oczywiście liderem na kontrabasie. W takim też składzie wystąpili na pierwszym, wczorajszym piątkowym koncercie w Green Mill, promującym nową płytę "Wake An Echo". Matt Ulery pisze ciekawą i skomplikowaną muzykę co już nie raz i nie dwa udowodnił w poprzednich swoich projektach. Trzeba też dodać, że jego gwiazda świeci bardzo bardzo jasno nad chicagowską sceną jazzową... ilość projektów i to projektów na najwyższym poziomie z udziałem Ulery'ego przyprawia o zawrót głowy, bez różnicy czy są to klimaty etniczne, popowe, jazzowe czy też filmowe. Tak czy inaczej jest to jeden z wybitnych obecnie muzyków, tak zresztą jak i pozostała ekipa jego zespołu. Wszyscy Ci muzycy to bez cienia watpliwości indywidualiści i muzyczny top chicagowskiej sceny jazzowej oscylującej w szeroko pojętym nowoczesnym mainstreamie. Najnowsza płyta to druga pozycja nagrana i wydana przez prywatną wytwórnię Davida Douglasa - Greenleaf Music. Płytka "By A Little Light" z ubiegłego roku zapoczątkowała współpracę z tą firmą. Muzyka na najnowszym krążku to tak jakby kontynuacja z poprzedniej płyty w okrojonym do kwintetu składzie i powiedziałbym, że z muzyką jeszcze bardziej subtelną, obfitującą w niuanse, smaczki i dialogi... z muzyką płynącą własnym spokojnym rytmem i emanującą spokojem. Dobrym pomysłem było zaangażowanie do tego projektu Bradfielda z klarnetem basowym i trębacza Marquis'a Hilla. Ich dialog wzbogacił i pięknie pokolorował zarówno nagranie na płycie jak i sam koncert. Można też się doszukać w najnowszych nagraniach echa muzyki filmowej, która to jest już chyba stałym i ulubionym elementem w kreatywnej twórczości Matt'a Ulery. Płyta ta jest moim zdaniem jak najbardziej godna wysłuchania, chociaż sama muzyka do jakiegoś specjalnego swingowego jazzu nie należy i rzekłbym, że zakwalifikowanie jej do konkretnej półki nie będzie łatwym zadaniem.

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[tomaen]

Z końca zeszłego roku, cena zachęcająca:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Dominic2509]

A u mnie właśnie gra debiutancka płyta młodego polskiego tria: Zawadzki/Praśniewski/Wośko : „Tåge” (mgła)

Płyta miała premierę 13 maja.

Troje absolwentów duńskiego konserwatorium muzycznego w Odense.

 

Więcej na ten temat :

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

Naprawdę dobra płyta, po pierwszym przesłuchaniu największe wrażenie zrobiła na mnie przed ostatnia piosenka "Six and Eight". Cieszy, że to formacja z Polski.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[xniwax]

Najnowszy Trilok Gurtu Spellbound, płyta poświęcona m.in Coltrane i Davisowi

Moim zdaniem znacznie lepsza od poprzednich.

 

Wydana jako CD i jako LP+CD

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 20 Lipca 2013 przez xniwax

[Chicago]

U mnie też przybyło kilka nowosci. Z już wysłuchanych to najnowszy Drew Gress i płytka "The Sky Inside" wydana przez niemiecki Pirquet. Nawet nie wiem, czy jest już w sprzedaży, ponieważ dostałem ją od swojego przyjaciela jako promo i widnieje na niej nawet czerwona nalepka: "Promotional Copy - Not For Sale". Muzyka ze wszech miar bardzo ciekawa i kreatywna, oscylująca pomiędzy nowoczesnym mainstreamem, awangardą i free. Obsada to sami wyczynowcy i starzy kumple, którzy już niejednokrotnie się spotkali i słuchając tej płyty mozna odnieść wrażenie, że wszyscy znają się jak łyse konie. Płytka obfituje w dużą ilość pulsu i rytmiki, ale i również w niezliczone odjazdy do totalnej swobodnej improwizacji z całą masą kontrapunktowych klimatów. Należy koniecznie dodać, że sekcja pracuje wyczynowo nie tylko w kontekscie granej muzyki, ale i jak najbardziej w kontekscie brzmienia. Nie ma co pisac za duzo, tylko po prostu trzeba posluchac, bo jest to moim zdaniem bardzo ciekawy projekt o nienagannym brzmieniu i otwartej, zmysłowej improwizacyjnej koncepcji. Dla fanów niełatwego jazzu i bardziej skomplikowanych form pozycja jak najbardziej godna polecenia... dla osób stroniących od dysonansów i atonalnych klimatów raczej nie zagłębiałbym się w temat. Projekt ten jest również świetnie zrealizowany technicznie, co nie jest nowiną biorąc pod uwagę Pirquet Records.

 

Drew Gress - The Sky Inside

 

Drew Gress - kontrabas i elektronika; Tim Berne - saksofon altowy; Ralph Alessi - trąbka; Craig Taborn - fortepian; Tom Rainey - perkusja

 

Nagranie: System Two Studio, Brooklyn, NYC / 28 luty i 1 marzec 2011 / Inż: Jon Rosenberg

Mix: Jochen Rueckert

Mastering: Christoph Stickel / MSM Studio, Monachium

Producent: Jason Seizer

 

Pirquet Records, 2013

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Steve Coleman and Five Elements - "Functional Arrhythmias" / PI Recordings, 2013

 

Najnowszy album twórcy ruchu M-Base to czternaście nagrań mających swoje analogie i powiązania z naturą ludzką i funkcjami biologicznymi. Ze strony wydawcy - PI Recordings - dowiadujemy się, jak Steve Coleman postrzega muzykę w odniesieniu do natury, a dokładniej jak jest mu bliska analogia sestemu nerwowego człowieka, jego rytmu serca, układu oddechowego, pokarmowego i funkcjami z nimi związanymi w odniesieniu do życia dżwięków na jego nowej płycie. Jak już się naczytamy o tych wszystkich analogiach i powiązaniach (co zresztą w moim przekonaniu pomaga w jakiś sposób dostrzec te wszystkie aspekty, opisy i analogie w jego najnowszej muzyce), to możemy stwierdzić z całą pewnością, że "Functional Arrhythmias" to po mistrzowsku zagrany mix muzyki funkowej, bebopu i elementów afrykańskiego folkloru. Jak dodamy do tego wszystkiego eklektyczny, nowoczesny i elektryczno-akustyczny język improwizacji to wychodzi nam nic innego jak kolejna świetna płyta tego nietuzinkowego i jednego z najbardziej oryginalnych, współczesnych wykonawców muzyki jazzowej. Nie dziwi mnie w ogóle nurt, upodobania i kierunek, który Steve Coleman obrał już lata temu. Jako muzyk pochodzący z Chicago miał ku temu, powiedziałbym, wrodzone predyspozycje, które póżniej rozwijał na ulicach Nowego Jorku, mówiąc zarówno w przenośni jak i dosłownie. Młodzieńcze fascynacje muzyką Jamesa Browna i Maceo Parkera spowodowały u niego zamiłowanie do muzyki funkowej, szkoła Von Freemana i Sonny Stitta zbliżyła do tradycji i bopowych improwizacji, a sięgnięcie do folkloru afrykańskiej diaspory dodało i tak już wrodzonego pulsu i groove'u oraz jak najbardziej korzennych "zapachów i smaków" czarnego lądu. Słychać to praktycznie w każdym jego projekcie i niezależnie jaki krążek odkryjemy to będzie na nim coś z charakterystyki wyżej wymienionych elementów. Na zakończenie tej rozprawki warto dodać, że w sekcji rytmicznej grają jego starzy koledzy, którzy lata temu tworzyli formację Five Elements. Są to perkusista Sean Rickman i basista Anthony Tidd. Gra tej sekcji rozłożyła mnie na łopatki i zwróciła moją uwagę niemal, że od samego początku. Oprócz niesamowitego luzu, słychać mistrzowską precyzję i arcywzorowy timing, przynajmniej tak to słyszę. Na gitarze zagrał Miles Okazaki, którego już zdążyłem poznać z jego koncertowej płyty z ubiegłego roku - "Figurations" - przedstawionej już w Nowościach Jazzowych; na trąbce Jonathan Finlayson, a sam lider oczywiście zagrał na saksofonie altowym. Dziękuję za uwagę... następna nowość to chicagowski saksofonista i okazuje się, że tak samo świetny klarnecista basowy - Geof Bradfield - w najnowszym projekcie "Melba". Płytka co najmniej bardzo dobra, a może i lepsza niż bardzo dobra, jednak muszę jeszcze kilka razy ją zmęczyć, żeby nie być pod tzw. gorącym wrażeniem i nie pisać pod wpływem pierwszych emocji...

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Chicago]

Chick Corea - "The Vigil"

 

Najnowszy i następny dobry fusionowy album mistrza z nowym, młodym składem. Projekt na pół akustyczny i na pół elektryczny z muzyką nie aż tak bardzo zaskakującą, ale niewątpliwie perfekcyjnie zagraną, można rzec, że super perfekcyjnie. Z zupełnie odmienionym składem, Chick podąża w zasadzie tą samą drogą i niczego rewolucyjnego w jego fusionowym stylu nie widzę, oprócz skalpela i super duper precyzyjnie pociętej muzyki... muzyki, która może przemówić do wielu sympatyków dokładnego grania i zdobyć popularność fusionowo-Corea'nowskich mas. Nie powiem, że jest żle czy też nie ma energii, ale nie przemawia do mnie już taka oklepana koncepcja. Ze starych przyjaciół i współtowarzyszy jest tylko Stanley Clarke, który przybasił w szóstym utworze, następnie gościnnie i też w szóstym kawałku zabrzmiał na saksie Ravi Coltrane, a żonka Gayle Moran Corea zaśpiewała w utworze numer pięć. Poza tym na perkusji zagrał wnuk wielkiego Roy'a Haynes'a - Marcus Gilmore, na gitarze młody i utalentowany Charles Altura, na basie Hadrien Feraud, a na tenorze, sopranie, basowym klarnecie i flecie - Tim Garland. Jak dla mnie, płyta ta zaczyna się na koncertowym, szóstym utworze "Pledge for Peace" i na tym też utworze się kończy, chociaż ogólne wrażenie muzyczne z całej płyty nie jest złe i tak jak już wspomniałem, płytka powinna znależć wielu sympatyków. Atrakcją jest niewątpliwie bardzo dobra jakość realizacji i dokładnie, detalicznie grające systemy audio rozwiną skrzydła oraz pokażą na co je stać. Wspomnieć należy, że okładka płyty też jest bardzo ładna i wizerunek Chicka jako romantycznego wojownika w zbroi na koniku też robi piorunujące wrażenie.

 

[Magnepan]

A u mnie właśnie gra debiutancka płyta młodego polskiego tria: Zawadzki/Praśniewski/Wośko : „Tåge” (mgła)

Płyta miała premierę 13 maja.

Troje absolwentów duńskiego konserwatorium muzycznego w Odense.

 

Więcej na ten temat :

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

 

Naprawdę dobra płyta, po pierwszym przesłuchaniu największe wrażenie zrobiła na mnie przed ostatnia piosenka "Six and Eight". Cieszy, że to formacja z Polski.

Dominic, dzięki za rekomendację - naprawdę dobra płyta [ w moich klimatach].

Rośnie a właściwie wyrosło nam nowe polskie trio w stylu Trio Marcina Wasilewskiego na skalę światową.Plusuję +

 

Najnowszy Trilok Gurtu Spellbound, płyta poświęcona m.in Coltrane i Davisowi

Moim zdaniem znacznie lepsza od poprzednich.

 

Xniwax, doskonale nagrana i brzmiąca płyta dla fanów FUSION. Jak dla mnie trochę za nerwowo - energetyczna,

spokojnych kawałków oddających jazzowy feeling jak na lekarstwo. Ogólna ocena na 4.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 5 Sierpnia 2013 przez Magnepan

[Chicago]

Geof Bradfield - "Melba" / Origin Records, 2013

 

Słynna, chociaż trochę tak jakby zapomniana kompozytorka, aranżerka i puzonistka Melba Liston (1926-1999) jest bohaterką najnowszej płyty chicagowskiego saksofonisty i klarnecisty basowego - Geofa Bradfielda. Zupełnie nie tak dawno była o niej mowa w moim wątku bluesowym w ramach prezentacji płyty "Volcano Blues", na której większość kompozycji zaaranżowała właśnie Melba Liston. Najnowsza płytka Bradfielda to suita w sześciu częściach odnosząca się do biografii artystki i eksplorująca jej poszczególne muzyczne etapy życia związane z wybitnymi postaciami świata muzyki i miejscami, w których zdarzenia te miały miejsce... począwszy od lat młodości w rodzinnym Kansas City, poprzez jazzowe życie w Los Angeles, etapie współpracy jako puzonistka i aranżerka z wielkim Dizzy Gillespie'm, czterdziestoletnim płodnym okresem z Randy Westonem, klimatem z Detroit i Kingston, czyli muzyką Motown i Reggae, aż po powrót do rodzinnego Kansas. Świetna i arcyciekawa płyta nagrana w septecie z chicagowską śmietanką jazzową z muzyką w okolicach mainstreamu i afrykańskimi korzennymi klimatami. Z ostatnich nowości, które się u mnie pojawiły, właśnie ta płyta jest najczęściej słuchana... bo jest to kawał rasowego jazzowego brzmienia i co tu dużo mówić... kawał rasowej i świetnej muzyki.

 

Geof Bradfield - tenor sax, sopran sax, klarnet basowy; Victor Garcia - trąbka, flugelhorn, inst. perkusyjne; Joel Adams - puzon; Jeff Parker - gitara; Ryan Cohan - fortepian; Clark Sommers - kontrabas; George Fludas - perkusja i inst. perkusyjne; Maggie Burrell - wokal (7)

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[wojciech iwaszczukiewicz]

Coś z kącika młody,obiecujący polski jazz.Najnowsze nagranie Macieja Fortuny "At Home" w składzie lider trąbka,Piotr Lemańczyk bas i Krzysztof Gradziuk perk.Mamy tu całe spektrum współczesnej muzyki nie tylko jazzowej ale i improwizowanej.Muzyka nagrana z pasją,klimaty od be bopu przez rockowe pulsacje do free jazzu i muzyki współczesnej.Idealne porozumienie między muzykami i świetne improwizacje.Znakomita płyta!

[leon amator]

Coś z kącika młody,obiecujący polski jazz.Najnowsze nagranie Macieja Fortuny "At Home" w składzie lider trąbka,Piotr Lemańczyk bas i Krzysztof Gradziuk perk.Mamy tu całe spektrum współczesnej muzyki nie tylko jazzowej ale i improwizowanej.Muzyka nagrana z pasją,klimaty od be bopu przez rockowe pulsacje do free jazzu i muzyki współczesnej.Idealne porozumienie między muzykami i świetne improwizacje.Znakomita płyta!

 

A ja mogę polecić również Macieja Fortunę w formacji "An on Bast" płytę Live. Jak ktoś lubi połączenie jazzu i elektroniki trochę momentami w klimatach Molvaera.